سبک زندگی قسمت اول
سبک زندگی
در این مقاله و چند مقالهی بعدی در مورد سبک زندگی مینویسم.
با بررسی سبک زندگیم و تشخیص نکات درست و غلطِ آن،
در صورت نیاز تغییراتی در آن بوجود آورم و به بهترین شکل اصلاحش کنم.
ابتدا لازم است که تعریفی از سبک زندگی داشته باشیم.
سوبِل در مورد سبک زندگی یا lifestyle میگوید:
سبک زندگی، یک شیوهی مشخص و قابل مشاهده از زیستن است.
همهی آدمها رفتارهای مشخص و معینی در زندگی دارند؛
ولی این رفتارها همیشه و در همه جا قابل اندازهگیری نیست.
همیشه نمی شود تمام رفتارهای یک فرد را زیر نظر گرفت،
ولی با بررسی انتخابهایش در زندگی می توان؛
نوع و سبک زندگی او را تشخیص داد.
در زمانهای دور که مردم از لحاظ اقتصادی در مضیقه بودند و تکنولوژی انقدر پیشرفت نکرده بود،
اصلا نمیشد در مورد سبک زندگی دیگران نظر داد.
البته امروزه هم اختلاف طبقاتی زیادی وجود دارد ولی میتوان سبک زندگی برای خود تعریف کرد.
بهترین راه شناخت سبک زندگی، شیوهی مصرف و الگوی خرید است.
امروزه چون تنوع زیادی در کالاها وجود دارد،
و میتوان هر کالایی را با قیمتهای متفاوت خریداری کرد،
پس الگوی خرید میتواند نشانی از سبک زندگی باشد.
ولی در اینجا هم استثناء وجود دارد.
جایی که مسائل مالی حائز اهمیت بسیار است، سبک زندگی تابع شرایط اقتصادی میشود.
سبک زندگی افراد از روی بعضی عادتها شناخته می شود .
این عادات و رفتارها از این قرارند :
●ورزش کردن نوعی از سبک زندگی است؛
اگر کسی شرایط رفتن به باشگاههای ورزشی را ندارد،
میتواند از پیادهروی و وسایل ورزشی در پارکها استفاده کند؛
در هر صورت با نداشتن توان مالی هم ورزش امکانپذیر است.
ولی این که کسی در محلهای عالی زندگی کند یا در محلهای متوسط، بیشتر به شرایط اقتصادی برمیگردد تا سبک زندگی.
●امروزه آموزش و یادگیری هر نوع مهارتی،
به صورت رایگان در دسترس همگان هست.
هر چیزی که بخواهیم آموزش ببینیم با یک جستجوی کوچک در گوگل به راحتی امکانپذیر است.
و این که کسی به دنبال یادگیری نباشد، بستگی به سبک زندگی دارد.
ولی در مورد وسیلهی نقلیه، موضوع فرق میکند.
بستگی به شرایط مالی، هر کسی یک نوع ماشین سوار میشود.
بعضیها گرانقیمت، بعضی ارزانقیمت و بعضی هم اصلا ماشین ندارند؛
و این هیچ ربطی به سبک زندگی ندارد.
● کمی وارد سوپر مارکت شویم.
خوردن دوغ، نوشابه و دلستر هم به سبک زندگی بر میگردد ولی خرید نوع برنج به شرایط اقتصادی.
مثالهایی از این دست زیاد هستند.
در این مقاله در مورد ارسال پیامک و قوانین آن نکاتی را یادآور می شوم :
●مردم به سه صورت پیامهای خود را تایپ کرده و ارسال میکنند.
فارسی، انگلیسی، فینگلیش.
خیلی مهمه که تشخیص دهید برای هر کسی با چه متنی پیام بفرستید.
بعضی افراد خواندن متن انگلیسی برایشان دشوار است.
(برای من خواندن انگلیسی و فینگلیش مشکل است).
●اگر قصد احوالپرسی دارید ، آن را درقالب یک پیام بفرستید.
●پس از فرستادن یک پیام ، صبر کنید تا جواب پیامتان داده شود، بعدا پیام دوم را ارسال کنید.
●وقتی با شماره ناشناس با کسی تماس می گیرید؛
ابتدا در پیامکی خودتان را معرفی کنید و بعد تماس بگیرید.
● شما مجاز نیستید که در هر ساعتی از شبانه روز پیام دهید،
شاید اینترنت دوست یا آشنای شما روشن باشد و ایجاد مزاحمت کند.
● علایم نگارشی رادر جای مناسب قرار دهیم تا پیامها راحتتر خوانده شود.
● حتما در پیامهای کاری، اسمتان را زیر پیام بنویسید،
شاید اسم شما را ذخیره نداشته باشند.
●از شوخیهای بیجا پرهیز کنید چون احساسات در پیامها به خوبی تشخیص داده نمیشود و دلخوری پیش میآید.
● برای این که لحن و احساس پیام را به خوبی برسانید از ایموجیهای مناسب استفاده کنید.
●از جملات کوتاه استفاده کنید.
● اگر کسی پیام را دید ولی بلافاصله جواب نداد،
به این فکر کنید که شاید فعلا فرصت ادامهی گفتگو را ندارد و صبور باشید.
●اگر کسی پیامک شما را ندید، پشت سر هم پیام نفرستید،
و یا تماس تلفنی نگیرید شاید گوشی او در دسترس نباشد و یا همراهش نباشد.
این مقاله ادامه دارد.