چرا زنان برای اثبات حقانیت خود دشواری بیشتری دارند؟

شِریل س‍َندبرگ مدیر اجرایی فیسبوک طبق آمار و ارقام  می‌گوید: معمولا بانوان برای ابراز حقانیت خود دشواری بیشتری دارند.
با این جمله موافقم، اما چرا؟
کتاب را می‌بندم و روی این جمله تمرکز می‌کنم. به زندگی خود و اطرافیانم دقیق می‌شوم.

اولین چیزی که به ذهنم می‌رسد وابستگی زنان به مردان است. این وابستگی در زنانی که استقلال مالی ندارند بیشتر است. آن‌ها نیاز مبرمی دارند تا حامی داشته باشند و به کسی تکیه کنند.

زنان خود را و توانمندی‌هایشان را باور ندارند و دچار خودکم‌بینی هستند. آن‌ها زنانگی خود را مانعی برای پیشرفت می‌دانند و از این باب حصاری دور خود تنیده‌اند. زنان چون خودباوری کمتری دارند  به همان نسبت از عزت نفس پایین‌تری  برخوردارند.

اگر به کلاس‌های آموزشی نگاهی بیندازیم می‌بینیم درصد قابل‌ توجهی از هنرجویان، بانوان هستند. بانوان درک کرده‌اند که نیاز دارند روی خود کار کنند. نیاز دارند تا خود را بیشتر و بهتر بشناسند. البته مردان نیز نیاز به آموزش دارند اما مسائل اقتصادی، فرصت اندک و بی‌علاقگی به آموختن مانع از حضور ان‌ها در کلاس‌های آموزشی می‌شود‌.

خودشناسی می‌تواند حلال مشکلات باشد. اکثر ما خود را نمی‌شناسیم، به توانایی‌های خود واقف نیستیم، برای آن‌ها ارزشی قائل نیستیم، واقعیت‌ها را نمی‌بینیم و نمی‌پذیریم به همین خاطر با خودمان در جنگ و جدال هستیم و لبریز از تشویش و نگرانی.
با این اوصاف چگونه می‌توانیم مشکلات بیرونی خود را حل کنیم؟

ما حتی حقوق خود را به تمامی نمی‌شناسیم چگونه می‌خواهیم حقانیت خود را اثبات کنیم.

ما مردان و زنان از طالبان بیزاریم اما اکثر مردان ما افکار و رفتار طالبانی دارند. زمانی که طالبان وارد افغانستان شد و مردم اکثر کشورها به آن‌ها ناسزا می‌گفتند و برای مردم افغانستان دلسوزی می‌کردند من می‌گفتم: ما در کشور خودمان طالبان کم نداریم. کافیست اطرافمان را با دقت ببینیم.

اکثر ما زنان یاد گرفته‌ایم که با هر شرایطی سازگار باشیم مخصوصا نسل‌های قدیمی‌تر، اما تعامل با دنیا و مردمش را نیاموخته‌ایم.

اکثر ما زنان باور نداریم که حق انتخاب داریم و برای هر چیزی ملزم به مجوز گرفتن از مردان نیستیم.

آن‌چه که بیش از همه‌ می‌تواند مانع ابراز وجود ما شود ترس است. می‌ترسیم. از همه چیز می‌ترسیم. ترس از به هم خوردن آرامش خانه، ترس از دست دادن حامی و ترس از دست دادن خیلی چیزها ما را  محدود کرده است.

هرگاه اجحافی در حق خودم و زنان دیگر می‌بینم به پسرانم گوشزد می‌کنم که این رفتارها درست و انسانی نیست، این‌ها را به خاطر داشته باشید و شما اینگونه رفتار نکنید.
ایران صادقی -روانشناس- می‌گوید: مردان توسط ما زنان پا به این جهان می‌گذارند. جامعه به دست ما زنان شکل می‌گیرد. شاید مردان را خوب تربیت نکردیم. شاید  در پرورش آن‌ها کوتاهی کردیم. ما همیشه به پسرانمان بیش از دخترانمان بها داده‌ایم.

شاید در عصر حاضر زنان و دختران با صراحت و اعتمادبه‌نفس بیشتری دنبال احقاق حق خود هستند، به شیوه‌های گوناگون آن را فریاد می‌زنند و نسبت به نسل‌های پیشین شجاعانه‌تر عمل می‌کنند اما همچنان این اثبات حقانیت برای زنان سخت‌تر از مردان است.

مهم‌ترین چیزی که پدرم به من یاد داد این است: «هر کسی باید برای حقوق خود ایستادگی کند». زیگی مارلی