زمانی که جنگ در ویتنام آغاز شد، اوریانا فالاچی، داوطلبانه و به عنوان خبرنگار به ویتنام رفت.
او افراد کم‌سن و سالی را دید که داوطلبانه به ویتنام آمده بودند. افرادی که هیچ اجباری برای آمدن نداشتند و کسی هم حاضر نبود آن‌ها را به میدان جنگ بفرستد. بنابراین فقط به شرطی می‌توانستند داوطلب شوند که هزینه‌های خود را تقبل کنند.
برای او جالب بود که بداند چرا؟
علت چیست؟
این‌ها به دنبال چه هستند؟
آیا زندگی سختی دارند که به این واسطه می‌خواهند به ان خاتمه دهند؟
یا مثل ارنست همینگوی می‌خواهند با دست‌پر به خانه برگردند؟
بالاخره بعد از کلی گفتگوهای درونی، این سوال را از چند نفر پرسید.
یکی گفت: زنم مرا ترک کرده.
دیگری گفت: می‌خواستم به پدرم ثابت کنم که آدم بی عرضه و بی دست و پایی نیستم.
بعدی گفت: می‌خواستم ببینم جنگ چه جوریه؟
و دیگری که عکاس بود، گفت: خیلی هیجان‌انگیزه، یک عکس خوب می‌گیری یک دفعه معروف می‌شوی و زندگی آینده‌ات تامین می‌شود.
اوریانا فالاچی می‌گوید: به جوابی که می‌خواستم نرسیدم. هیچ یک از این دلایل، علت خوبی برای آمدن به میان خون و آتش نبود.
او دلیل آمدن خود را به ویتنام اینطور می‌نویسد که؛
قصدم از آمدن به جنگ، شناخت بشریت بود. می‌خواستم بدانم وقتی مردی، مرد دیگری را می‌کشد در جست‌وجوی چیست؟وقتی مردی آخرین گلوله‌اش را شلیک می‌کند به چه می‌اندیشد؟
به ویتنام آمدم تا از عقیده‌ام دفاع کنم زیرا همیشه می‌گفتم؛ جنگ بزرگترین حماقت بشر است.
و بسیاری دلایل دیگر.
وقتی این مطالب را در کتاب ( زندگی، جنگ و دیگر هیچ) می‌خواندم، خودم را مخاطب قرار دادم و پرسیدم: آیا چرایی حضورت را در مکانهایی که قرار داری، می‌دانی؟
اگر هر روز ساعت ۶/۳۰ صبح از خواب شیرینت می‌زنی و در لایو صبحگاهی شرکت می‌کنی، چرایی بودنت را می‌دانی یا فقط شرکت می‌کنی بدون آن که کار خاصی انجام دهی.
اگر در کلاس‌ها و وبینارهای آموزشی شرکت می‌کنی، اموخته‌هایت را به مرحله‌ی اجرا در می‌آوری یا فقط می‌خواهی بگویی من هم اهل یادگیری هستم.
اگر در گروهی یا جمعی قرار داری، هدف خاصی داری، مشارکت می‌کنی یا فقط نظاره‌گر هستی؟
بسیارمهم است که چرایی کار خود و حضور خود در مکان‌های مختلف را بدانیم.
اگر چرایی قوی داشته باشیم، پای سختی‌ها و دشواریها می‌ایستیم و جا نمی‌زنیم.
اگر چرایی قوی داشته باشیم، بعد از هر شکستی دوباره پر قدرت، برمی‌خیزیم.
اگر چرایی محکمی داشته باشیم با هر محدودیتی کنار خواهیم آمد.
اگر چرایی محکمی داشته باشیم یا راهی خواهیم یافت یا راهی خواهیم ساخت.
اگر چرایی محکمی داشته باشیم هر مانعی را از پیش پایمان کنار خواهیم زد.
اگر چرایی محکمی داشته باشیم، دیگر کسی توان مخالفت با ما را نخواهد داشت چون نشان داده‌ایم که مرد راهیم.
و………..
به قول نیچه؛ اگر چرایی محکمی داشته باشیم، با هر چگونگی خواهیم ساخت.
خیلی عالی بود نگرشی دیگر به دلیل بودن خود 👌👌
ممنونم ♥️♥️