یادداشت روزانه

اول صبح وقتی چشمانش را باز کرد،لبخندی زد و کش و قوسی به بدنش داد و با خودش گفت:

امروزم را به زیباترین شکل خواهم ساخت.

به آشپزخانه رفت تا چای را دم کند و میز صبحانه را بچیند.

در کنار سینک ظرفشویی، چشمش به شامپویی افتاد که همسرش دو، سه هفته‌ی پیش خریده بود.

ولی با تعجب دید که شامپو نصفه است و نیمی از آن به داخل نایلونی که در آن قرار داشت ریخته است.

محتویات ریخته را به داخل قوطی برگرداند و آن را زیر شیر آب شست.

وقتی همسرش از حمام بیرون آمد، بعد از عافیت‌گویی، با خنده از او پرسید:
چه بر سر این شامپوی بیچاره آمده است؟

همسرش در حالی که به شدت عصبانی بود، گفت:
“شامپو را درست در کشو نگذاشتی و نیمی از آن ریخته است.

حالا شانس آوردی که داخل کشو نریخته بود. پول ندادی که دلت بسوزد.”

چهره‌ی زن تماشایی بود. با تعجب رفتار همسرش را نگاه می‌کرد و حرفهایش را می‌شنید.

خواست چیزی بگوید، اما یادش افتاد که صبح با خودش گفته بود که امروزم را به زیباترین شکل می‌سازم.

رویش را برگرداند و مشغول چیدن میز صبحانه شد.

همسرش وقتی برای خوردن صبحانه سر میز نشست، کاملا آرام شده بود، انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده است؛

ولی زن در افکار خود غوطه‌ور بود و در دلش غوغایی به پا بود.

که چرا؟

مگر یک شامپو چقدر ارزش دارد که در اولین ساعات روز، سبب دلخوری و تلخی اوقاتمان شود؟

آیا این مسئله خیلی بغرنج و پیچیده بود؟

و آیا بهای آن شامپو از بهای شکسته شدن یک قلب بیشتر بود؟

نمی‌دانست با گفتن این جمله (تو پول ندادی که دلت بسوزد) غرور او را شکسته بود.

کسی که غرور دیگران را می‌شکند و آن را زیر پا له می‌کند و حالش را خراب می‌کند؛

چگونه می‌تواند منتظر اتفاقات خوب باشد، با چه رویی می‌تواند از خداوند چیزی را طلب کند؟

آیا امروز کسب و کارش رونقی خواهد داشت؟

مگر نه اینکه؛ به قول بزرگان، روی خوش و اخلاق خوب؛ درهای رحمت و برکت را به زندگی می گشاید؟

گاهی اوقات مدام گله می‌کنیم و از زمین و زمان شاکی هستیم که چرا اوضاع رو‌به‌راه نیست؟

چرا پیشرفت نمی‌کنیم؟

و حواسمان نیست که همین رفتارها، رزق و روزی ما را تنگ می‌کند و باید روزی در درگاه خداوند جواب پس بدهیم.

امروز مطلب جالبی را در اینستاگرام با عنوان نگاه مکعبی خواندم.

البته موضوع جدیدی نیست و به شکلهای مختلف در مورد آن خوانده‌‌ایم و می‌دانیم؛

ولی نحوه‌ی پرداختن به این موضوع و اصطلاحش برایم خیلی جالب بود.

نگاه مکعبی یا شش جهتی می‌گوید:

هر کسی عملی را می‌خواهد انجام دهد، باید از چند جهت به آن نگاه کند.

ما آدمها معمولا همان کاری که برای بار اول به ذهنمان می‌رسد انجام می‌دهیم؛

یا بلافاصله همان حرفی که به زبانمان می‌آید، بیان می‌کنیم.

ولی در نگاه مکعبی، باید ابتدا اثرات آن کار یا حرف را بررسی کنیم.

از خودمان بپرسیم، اثرات و عواقب کاری که انجام می‌دهیم، چه خواهد بود؟

نگاه مکعبی نیاز به “مکث قبل از عمل” دارد.

این مکث باعث می‌شود که رفتارمان را بهتر کنترل کرده و پخته‌تر عمل کنیم.

در این صورت احتمال خطا بسیار کم می‌شود و دلخوری و ناراحتی هم به ندرت پیش می‌آید.