در کلمات هم می‌شود سفر کرد.
در نمایشگاه کتاب به غرفه‌ی نشر چشمه رفتم تا کتاب جدید محمود دولت‌آبادی به نام درّ یتیم را بخرم که در آن شلوغی و همهمه دو کتاب توجهم را جلب کرد. در کلمات هم می‌شود سفر کرد از اصغر عبداللهی و کلمات از ژان پل سارتر.
به فروشنده گفتم: اصغرعبداللهی رو نمی‌شناسم و تا حالا ازش کتابی نخوندم. گفت: کیومرث پوراحمد رو می‌شناسی؟گفتم: بله. اسمش با قصه‌های مجید گره خورده. گفت: درسته. اصغرعبداللهی فیلم‌نامه‌نویس بود و در نوشتن چند فیلم‌نامه با پوراحمد همکاری داشته. خیالت راحت باشه. کتاب خوبی انتخاب کردی.
واژه‌ی خودِ کلمه برای من جذابیت زیادی دارد به ویژه اگر نام کتابی با کلمه آمیخته شده باشد.
این کتاب یک سفرنامه است. مجموعه سفرهایی که اصغر عبداللهی برای تهیه‌ی فیلم مستند یا تفریح و گشت‌و‌گذار یا ایده‌یابی برای داستان‌های کوتاهش رفته است؛ سفر به کیش، ماکو، کاشان، آستارا و… .
البته در جایی از کتاب نوشته است: سفر بهانه و انگیزه نمی‌خواهد. اما انگار همیشه چیزی آدمیزاد را باید از زمان و مکان عادت‌شده‌اش دور کند؛ از سقف اتاقش، از بوی همیشگی آشپزخانه‌اش، از معماری خانه و شهرش و البته از حوضچه‌ی پر از ماهی روزمرگی‌هایش.
سفرهایش را به شیوه‌ای استادانه روایت می‌کند که می‌توان تصویر آن‌ها را با همان رنگ و لعاب در ذهن مجسم کرد، گویی همراهش در قطار نشسته‌ای و کوه و دشت و بیابان را همانگونه که او می‌بیند، می‌بینی یا سوار لنج شده‌ای، روی عرشه ایستاده‌ای و به موج‌های دریا و آب و آسمان و مرغان ماهی‌خوار می‌نگری و غرق لذت می‌شوی.
نویسنده بعضی سفرنامه‌ها را به تقلید از ناصرخسرو می‌نویسد و بعضی دیگر را با ارادت به آل احمد. در میان نوشته‌هایش از خاطرات بزرگانی چون اعتمادالسلطنه و سفرنامه‌های ناصرالدین شاه و دیگران نقل‌قول‌هایی آورده است که سبب شده سفرنامه‌اش با ردپایی از تاریخ غنی‌تر و پربارتر شود.
اصغر عبداللهی گویا سفرنامه‌اش را با تکیه بر حافظه‌ی سال‌های دور و نزدیک نوشته است.
زیرا در جایی می‌نویسد: سفرنامه را باید منزل به منزل نوشت. همان شب که می‌رسی به جایی که ساکن شوی والاّ جزئیات سفر از یادت می‌رود.
او پیاده‌روی روزانه در شهر را هم نوعی سفر می‌داند به اعتقاد او پیاده‌روی فقط برای ورزش کردن و هضم غذا نیست بلکه گاهی روح آدمی هم باید هوایی بخورد.
این کتاب اولین تجربه‌ی دلچسب من از خواندن سفرنامه بود. با خواندن سفرنامه با مکان‌هایی آشنا می‌شویم که شاید هیچ‌گاه در عمرمان فرصت رفتن به آن‌جا را نداشته باشیم. با خواندن سفرنامه از نگاه، تجربیات و تاب آوری سفرکنندگان درس‌های بسیاری می‌آموزیم.
این کتاب با نثری روان و واژگانی زیبا در ۱۶۳ صفحه توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.
