همه چیز زیر سر عادتهاست.

عادت‌ها باعث و بانی تمام بدبختی‌ها و خوشبختی‌های ما هستند. عادت‌ها می‌توانند از ما آدم‌های بهتر یا بدتری بسازند. از طریق شناخت عادت‌های روزانه‌ی هر کس، می‌توان به شخصیت او پی برد.

اگر به نظافت، رژیم غذایی صحیح، مطالعه و ورزش عادت داشته باشیم، قطعا دارای اندامی ورزیده ، خانه‌ای تمیز و اندیشه‌ی سالم‌تری هستیم.

برایان تریسی می‌گوید: افراد موفق کسانی هستند که عادت‌های موفقی دارند.

اگر به تنبلی، شلختگی و خوردن فست فود عادت داشته باشیم حتما از چاقی، به هم ریختگی محیط اطرافمان و انبوه کارهای تلنبار شده، در رنج و عذاب هستیم.

هر کاری را که چندین بار تکرار کنیم، مغز به انجام آن عادت می‌کند و ما دیگر نیازی به یادآوری نداریم و به طور خودکار انجام می‌دهیم.

وقتی در ابتدای یادگیری رانندگی هستیم، هنگام عوض کردن دنده به آن نگاه می‌کنیم. حتی هنگام گاز دادن یا ترمز کردن و کلاج گرفتن هم به آن نیم نگاهی می‌اندازیم. ولی وقتی پیش می‌رویم و حرفه‌ای‌ می‌شویم، ان‌وقت همه‌ی این کارها را بدون فکر و بصورت ناخودآگاه انجام می‌دهیم.

  معمولا عادت‌های خوب خیلی سخت‌تر از عادت‌های بد نهادینه می‌شوند. اما با تکرار و تمرین زیاد هر کار، می‌توان آن را بصورت عادت در آورد.

برای ساختن یک عادت خوب باید چکار کرد؟ برای ساختن یک عادت خوب باید چهار مرحله را طی کرد.

نشانه

اشتیاق

پاسخ

پاداش

برای روشن‌تر شدن موضوع، ببینیم چگونه می‌شود، عادت ۱۵ دقیقه مطالعه‌ی شبانه را در خود ایجاد کنیم.

۱-نشانه:  شب هنگام خواب، کتاب( نشانه) را کنار دستمان بگذاریم.

۲- اشتیاق:  دیدن کتاب و مشتاق شدن برای خواندن. برای بالا بردن اشتیاق باید ابتدا کتاب‌هایی را انتخاب کنیم که پاسخگوی دغدغه‌ی ما باشند یا رمان جذاب و داستان‌های کوتاه باشند.

۳- پاسخ: برداشتن کتاب و خواندن. در این مرحله سعی کنیم تا کار را ساده کنیم. کتاب‌های کوچک و کم حجم را انتخاب کنیم از کتاب‌های سخت و قطور شروع نکنیم چون مغز در ابتدای کار نمی‌پذیرد و نمی‌خواهد انرژی زیادی خرج کند.

۴- پاداش: وقتی کتاب را خواندیم و تمام شد، در واقع پاداش خود را گرفته‌ایم.

بعد از یک مدت، وقتی به رختخواب می‌رویم، ناخودآگاه دستمان پیش می‌رود و کتاب را برمی‌دارد و می‌خواند.

برای ترک یک عادت بد باید چه کرد؟

تصور کنید می‌خواهیم اینستاگرام گردی را به طرز قابل توجهی کاهش دهیم و هنگام خواب گوشی را با خود به رختخواب نبریم.

۱- نشانه: باید گوشی( نشانه) را از مقابل چشمان خود دور کنیم.

۲- اشتیاق: کاری کنیم که اشتیاق اینستاگرام گردی از بین برود. 

شاهین کلانتری می‌گوید: من روزهایی که کمتر به اینستاگرام می‌آیم احساس می‌کنم شخصیت بهتری دارم.

بنابراین با همین حربه، اشتیاق را به تنفر تبدیل کنیم.

۳- پاسخ: کار را برای خود سخت کنیم. گوشی را در اتاق دیگری بگذاریم، یا جایی که از ما دور باشد. بنابراین وقتی به رختخواب می‌رویم دیگر تنبلی اجازه نمی‌دهد بلند شویم و به سراغ گوشی برویم.

۴- پاداش: برای خودمان مجازات تعیین کنیم. قرار بگذاریم که اگر در روز بیشتر از یک ساعت به اینستا رفتیم خود را تنبیه کنیم.

با نگاه کردن به عادت‌های روزانه، خیلی راحت می‌توانیم تشخیص دهیم به سمت سازندگی پیش می‌رویم یا تخریب.