آیا صبر به معنای ماندن و انتظار کشیدن است؟

 آیا صبر به معنای ماندن و انتظار کشیدن است؟

چندین هفته‌ی متوالی‌ست که واژه‌ی صبر بر زبانم جاری است. این روزها جوانی را می‌بینم که برای به ثمر رساندن امری دشوار، بسیار تلاش می‌کند اما عجول و کم تحمل است و آرام و قرار را از خودش و اطرافیانش سلب کرده است. آرامش برایش یک واژه‌ی مبهم و دست‌ نیافتنی شده است.

دائما در گوشش زمزمه می‌کنم که اندکی صبور باش. آرام باش. همه چیز درست خواهد شد. این واژه‌ی پرتکرار باعث شد تا کمی درباره‌ی صبر تامل کنم و بنویسم.

آیا صبر یعنی دست‌ها را به دعا برداشتن و در انتظار ماندن و اقدامی نکردن؟

آیا صبر یعنی تلاش و کوشش با ناآرامی و غرولندهای پی‌درپی ؟

سال‌ها پیش، صبر را با سازگاری بی‌جا اشتباه قلمداد کرده بودم. می‌گفتم: هر چیزی زمانی دارد. با توکل به خدا خودش درست خواهد شد. اکنون نیز ایمان دارم که هر کاری در زمان خودش انجام خواهد شد اما نه به معنای هیچ اقدامی نکردن، این یعنی انفعال و توکل بی‌جا.

توکل واقعی جسارت فوق‌العاده‌ای به انسان می‌بخشد، قدرت ریسک را بالا می‌برد. توکل واقعی به انسان پشتگرمی می‌دهد چون درمی‌یابد که یک قدرت برتر او را همراهی می‌کند.

ناپلئون هیل می‌گوید: صبر، استقامت و سخت‌کوشی ترکیبی بی‌نظیر برای موفقیت است.

نتیجه‌ی بی صبری و عجولی‌گری چیزی جز افزایش آلام،  تضعیف سیستم ایمنی بدن و افسردگی و اضطراب نیست و در نهایت باعث خستگی خود و بیزاری اطرافیان می‌شود. مهاتما گاندی می‌گوید: از دست دادن صبر، شکست در جنگ است.

واقعا صبر به چه معناست؟

در کتاب ملت عشق، تفسیر زیبایی از صبر نوشته شده است.

صبر کردن به معنای ماندن و انتظار کشیدن نیست. به معنای آینده‌نگر بودن است. صبر چیست؟ به تیغ نگریستن و گل را پیش چشم مجسم کردن است. به شب نگریستن و روز را در خیال دیدن است. عاشقان خدا، صبر را همچون شهد شیرین به کام می‌کشند و هضم می‌کنند. می‌دانند زمان لازم است تا هلال ماه به بدر کامل بدل شود.

صبر یعنی تلاش و کوشش در عین آرامش. صبر یعنی جنگیدن برای دستیابی به هدف در عین شکیبایی و ملایمت. صبر یعنی استقامت و پایداری تا حصول نتیجه. صبر یعنی امیدوار بودن تا انتهای مسیر.

دو هفته‌ی پیش برای انجام کاری به هر دری می‌زدیم بلکه یکی از درها باز شود اما دریغ از یک در گشوده و یک راه روشن. بناگاه چیزی در درونم شکست، زبان به گلایه گشودم و به خدا گفتم: احساس ناخوشایندی دارم. حس می‌کنم در بیابان برهوت، تنها و بی‌کس رها شده‌ایم. گویی هیچ کس ما را نمی‌بیند. حتی تو هم از ما رو برگردانده‌ای.

با این وجود هنوز امیدوار بودیم که در کمال ناباوری اتفاق شگفت‌انگیزی رخ داد. کاری که کم‌کم داشت در زمره‌ی محالات قرار می‌گرفت به دست شخصی کاملا ناآشنا و بدون هیچ‌گونه درخواست قبلی در کمتر از ۲۴ ساعت انجام شد. صبر با امید هم ترکیبی مهم و بی‌نظیرند. دو بال موفقیت برای انجام هر کاری.

مولانا می‌گوید:

هله نومید نباشی که تو را یار براند؛؛؛؛؛؛گرت امروز براند نه که فردات بخواند؟

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا؛؛؛؛؛؛ز پس صبر، تو را او به سر صدر نشاند

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند.