برای نیرومند شدن باید رویارویی با تنهاترین تنهایی‌ها را بیاموزی. اروین یالوم
بدیهی است که انسان موجودی اجتماعی است، نیاز به معاشرت دارد و باید آداب و رفتار اجتماعی را بیاموزد اما؛
به نظر من انسان در جمع نمی‌تواند خودش را پیدا کند. ما بزرگترین درس‌های زندگی را باید در تنهایی‌های خود یاد بگیریم. تصمیمات مهم زندگی را باید به تنهایی بگیریم. با چالش‌های زندگی باید به تنهایی رو‌به‌رو شویم.
هر چه افراد بسیاری در پیرامونمان باشند، به ما کمک کنند، راه و چاه را نشان دهند اما در نهایت تصمیم آخر را باید خودمان بگیریم. باید راه را خودمان پیدا کنیم وگرنه راه آن‌ها را رفته‌ایم.
مشورت با اهل فن می‌تواند ذهن ما را باز کند تا بهترین تصمیمات را بگیریم اما در نهایت تصمیم گیرنده خود ما هستیم.
ما تا تنهایی را در آغوش نگیریم نمی‌توانیم آگاهی را دریافت کنیم.
من با شنیدن چندباره‌ی یک فایل صوتی، یادداشت‌برداری و اندیشیدن به ان توانستم مشکلی را که سال‌ها در وجودم پنهان شده بود بیابم و یک گام به جلو بردارم.
ما از تنها بودن با خود وحشت داریم و هنگام تنهایی بلافاصله کمترین کاری که می‌کنیم این است که هندزفری در گوشمان می‌گذاریم و آهنگ را پخش می‌کنیم.
ما در قبال خانواده و دیگران وظایفی داریم اما بزرگترین وظیفه را در قبال خود داریم. گاهی با مهربانی و اضافه‌کاری بیش از حد برای خانواده و فامیل، خود را از دست می‌دهیم.
انسان باید خودش در اولویت باشد. این خودخواهی و خودپسندی نیست، تا برای خود کاری نکرده باشیم، تا به خود عشق نورزیده باشیم، تا خود را حمایت نکرده باشیم، تا خود را نبخشیده باشیم، نمی‌توانیم برای کسی کاری انجام دهیم. این عین واقعیت است.
ما تلخ‌ترین و شیرین‌ترین روز زندگی خود را به تنهایی تجربه می‌کنیم. وقتی می‌میریم حتی اگر هزاران نفر مشایعت کننده داشته باشیم باز هم باید این سفر را به تنهایی طی کنیم.
گاهی باید کمی دورتر بنشینیم. خود، زندگی خود و افکارمان را بررسی کنیم تا بتوانیم از مشکلاتمان گره‌گشایی کنیم. مشکل هر کسی به دست خودش باز می‌شود. هر کسی باید خود تکیه‌گاه خود باشد.
ما از بودن در جمع و مصاحبت با دیگران لذت می‌بریم. با بودن در گروه‌ها و انجام کارهای تیمی پیشرفت می‌کنیم. اما اگر در تنهایی خود را پیدا نکرده باشیم نمی‌توانیم در جمع، خود واقعی‌مان باشیم. با دیگران به رقابت ناسالم می‌افتیم. حسادت می‌کنیم به یکدیگر حساسیت نشان می‌دهیم و کارهای هم را زیر ذره‌بین می‌گذاریم.
ضروری است که ساعاتی از روز را به خلوت کردن با خود و اندیشیدن اختصاص دهیم تا صادقانه با خودمان رو‌به‌رو شویم و لایه‌های پنهان وجود خود را بازیابی کنیم.
