از شبکه‌های اجتماعی بیشتر از تلویزیون بترس.
سال‌ها یکی از افتخاراتم این بود که برنامه‌های تلویزیون را تماشا نمی‌کنم.
سریال‌های مخرب و خانه‌برانداز شبکه‌ی جم را نمی‌بینم و زمانم را صرف انجام کارهای مفید می‌کنم؛
کارهایی مانند خواندن، نوشتن و پرداختن به هنرهای دستی.
ولی این روزها با توجه به گستردگی شبکه‌های مجازی، دیگر دیدن یا ندیدن تلویزیون افتخاری محسوب نمی‌شود.
به نظر من تلویزیون دیگر وقت‌گیر نیست چون مانند قدیم طرفداری ندارد.
این روزها اکثر آدم‌ها اوقات خود را در شبکه‌های مجازی به خصوص، اینستاگرام می‌گذرانند.
این شبکه به قدری جذاب است که به هیچ وجه گذر زمان را احساس نمی‌کنی، فقط زمانی که چشمانت به ساعت موبایل می‌افتد، در کمال تعجب می‌بینی که چند ساعت وقتت را بیهوده گذرانده‌ای و متوجه نشدی.
متاسفانه وارد شدن به این شبکه‌ها دیگر محدودیت سنی هم ندارد. از بچه‌های ۴ یا ۵ ساله در این شبکه‌ها هستند تا سنین بالاتر.
هر چیزی که بخواهی در این شبکه‌ها در دسترس قرار دارد.
یاد گزین‌گویه‌ای از شاهین کلانتری افتادم که می‌گوید: از اینترنت با این همه وسعت و قدرت برای تکرار نق و ناله‌‌های رایج استفاده نکن.
دقیقا قبول دارم ولی هر چیزی که بهینه استفاده نشود، خرابی به بار می‌آورد.
اینترنت یک فضای درخشان را ایجاد کرده است برای کسی که درست از آن استفاده می‌کند.
به خاطر دارم زمانی که اینترنت در دسترس همه نبود و از تلفن‌های همراه فقط برای تماس گرفتن و ارسال پیامک استفاده می‌شد؛
کسانی که اهل قلم بودند، باید ماه‌ها صبر می‌کردند تا مطالبشان توسط دفتر مجله یا روزنامه‌ای تایید شده و به چاپ نهایی برسد.
یا برای چاپ کتاب باید ماه‌ها منتظر می‌ماندند.
اما شبکه‌های مجازی این فرصت را به وجود آورده که هر کسی بتواند نوشته‌هایش را بلافاصله انتشار دهد یا کتابش را به صورت pdf در آورده و در دسترس همگان قرار دهد.
اپلیکیشن‌های کتابراه، فیدیبو و طاقچه در فضای وب خرید کتاب را در انواع پی‌دی‌اف یا چاپی برای ما آسان کرده است.
فضای مجازی امکان آموزش و یادگیری را به صورت وسیعی در اختیار ما قرار داده است.
دیگر نمی‌توانیم بابت دوری مسافت و یا هزینه‌ی رفت و آمد گله و شکایتی داشته باشیم.
انواع آموزش‌های رایگان، تمرینات ورزشی و هر آن‌چه که بخواهیم توسط اینترنت در دسترس‌مان قرار دارد.
برای خرید پوشاک، خوراکی، وسایل آموزشی و ….. نیازی نیست به مراکز خرید برویم.
بلکه با در دست داشتن کارت بانکی و رمز اینترنتی وسایل موردنیازمان بدون فوت وقت در اختیارمان قرار می‌گیرد.
بیشتر کسب و کارها از طریق اینترنت انجام شده و مانع از حضور فیزیکی مردم در محل کار می‌گردد مخصوصا در دوران کرونا.
چند سال پیش مهاجرت اقوام و آشنایان از کشور، با دلتنگی فراوانی همراه بود زیرا امکان دیدار تا چند سال بعد وجود نداشت.
ولی امروزه با تماس تصویری در هر ساعتی از شبانه‌روز دیدارها تازه می‌گردد و دوری عزیزان را قابل تحمل‌تر می‌کند.
دنیای به این وسعت تبدیل به دهکده‌ی جهانی کوچکی شده است.
اینترنت امکانات بسیاری برای ما فراهم آورده است به شرطی که از آن صحیح استفاده کنیم.
این روزها کلمه‌ی بهره‌وری را زیاد می‌شنوم.
بهره‌وری در معنای جدید این است که بهترین ساعات روزت را به شبکه‌های مجازی اختصاص ندهی.
