مدتی است که از خواندن کتاب‌های خودیاری و توسعه فردی خسته شده‌ام. هدفم از خواندن این کتاب‌ها کاملا واضح و روشن است. ولی بار دیگر دلائلم را مرور می‌کنم. این کتاب‌ها به من کمک می‌کنند تا برای پیج اینستاگرام و سایتم، محتوا تولید کنم و در ضمن کمک می‌کند تا نگاهم به خودم باشد، ضعف‌ها و کاستی‌هایم را بشناسم و برای برطرف کردن آن‌ها و رشد و پیشرفت خود بکوشم تا بتوانم برای دیگران نیز مفید باشم.
همانطور که می‌دانیم ما دو ذهن عاطفی( احساس) و عقلانی(منطق) داریم و یکی از دلائل مهمی که کتاب‌های خودیاری گاهی اوقات ما را دلزده می‌کند اینست که؛ فقط ذهن عقلانی و منطق را به چالش می‌کشد و ما را از ذهن عاطفی و احساسات دور می‌کند. بعد از خواندن این کتاب ها کمی خشک و جدی می‌شویم.
اما رمان‌ها احساسات ما را تحریک می‌کنند. با شخصیت‌های داستان همراه می‌شویم، با آن‌ها اشک می‌ریزیم، می‌خندیم، خشمگین می‌شویم و احساسات مختلفی را تجربه می‌کنیم.
داستان‌ها ما را در بطن زندگی قرار می‌دهند و ما خود را در موقعیت شخصیت‌ها قرار می‌دهیم و با خود فکر می‌کنیم که اگر در موقعیت آن‌ها بودیم، چه می‌کردیم و چه عکس العملی نشان می‌دادیم؟ رمان‌های اصیل واقعا آموزنده هستند و در شرایط سخت زندگی دست ما را می‌گیرند.
خلاصه به پیشنهاد چند نفر از دوستان، خواندن کتاب مرغان شاخسار طرب را آغاز کردم، کتابی با ۷۹۱ صفحه. این کتاب با نام پرنده‌‌های خارزار هم شناخته می‌شود. اما با این که کتاب پر طرفداریست، مرا جذب نکرد و فقط استراحتی به ذهنم داد. بعضی از کتاب‌ها باید در سن خاصی خوانده شوند و فکر می‌کنم این کتاب باید در اوائل جوانی خوانده میشد.
امروز کتاب «جنگ و صلح» اثر لئون تالستوی را که جزء صد کتاب برتر جهان است، آغاز کردم. خانم کتابدار به من یادآوری کرد که؛ این کتاب زیباست ولی بسیار سنگین است. در هر صورت شروع به خواندن کردم. مقدمه‌ی کتاب بسیار عالی بود و اطلاعات خوبی در مورد نویسنده و چگونگی شکل گرفتن این اثر به خواننده می‌داد که در روزهای آتی در یادداشت‌هایم خواهم نوشت.
آن‌چه باعث شد تا بعد از وقفه‌ای طولانی، باز هم نوشتن یادداشت‌های روزانه را از سر بگیرم، گوش دادن به پادکست( بهترین عادت) آقای شاهین کلانتری بود. در این پادکست از فوائد یادداشت نویسی روزانه می‌گفت و من چندین و چند بار شنیدم, لذت بردم و نت برداری کردم.
فوائد یادداشت نویسی:
یادداشت نویسی روزانه؛ علاوه بر بهتر شدن نثرمان، کمک می‌کند تا در مراحل دیگر زندگی نیز بهتر عمل کنیم. باعث می‌شود بهتر کتاب بخوانیم، در روابط بهتر عمل کنیم، حتی درامدمان را افزایش دهیم وو…….
در یادداشت روزانه قرار نیست فقط بنویسیم، صبح از خواب بیدار شدم، صبحانه خوردم و….بلکه می‌توانیم انواع نوشتن را تجربه کنیم، مانند، شعر، داستان و خاطره.
یادداشت نویسی روزانه می‌تواند افکار ما را در مورد موضوعات مختلف شفاف سازی کند. اگر قبل از انجام هر کاری، کمی بنویسیم، ذهن ما آمادگی بهتری برای آن کار پیدا می‌کند.
یادداشت نویسی روزانه به ما نشان می‌دهد که در طول روز چه کرده‌ایم؟ آیا از وقت خود، بهینه استفاده کرده‌ایم یا وقت کشی کرده‌ایم؟
یادداشت نویسی روزانه نمی‌گذارد آموخته‌های مان به هدر برود. مانند آن‌چه که من امروز شنیدم و ثبت کردم. و این ثبت کردن کمک می‌کند تا بهتر یاد بگیرم و آن را درونی کنم.
اگر خوب مشاهده کنیم و خوب بنویسیم، گاهی از دل این یادداشت‌ها، آثار خوبی خلق خواهد شد. مانند بسیاری از نویسندگان که یادداشت‌های خود را به صورت کتاب چاپ کرده‌اند از جمله: شاهرخ مسکوب.
/هنگام غروب با دوستی گفتگو می‌کردم، موضوعی را مطرح کرد که من در مقام دفاع از خود برآمدم که من چنین و چنانم. بعد از این که تلفن را سر جای خود قرار دادم، در مورد گفتگویی که انجام شد به فکر فرو رفتم. دقایقی بعد وارد اینستاگرام شدم و با متن جالبی برخورد کردم که دقیقا پاسخم را داد. متن این بود:
اگر فکر می‌کنید دیگران با بی مسئولیتی‌خود به شما آسیب زدند، ببینید آیا شما مسئولیت خود را تمام و کمال در قبال انها انجام داده‌اید؟
و من چند ساعت است که به مرور سالهای گذشته پرداخته‌ام تا به این سوال پاسخ دهم.
