از کلمات و جملات زیر در نوشته‌های داستانی یا غیر داستانی خودتان استفاده کنید.(یا به عبارتی زور بزنید هر طور که شده استفاده کنید).
۱- با منقاش بیرون بکشی
۲-زاویه‌های ذهن و دلت را باز کنی
۳-اگر چه زندگانی را حتی به هیچ انگاری
۴-پل پر ترک ارتباط جا به جا شکسته
۵-آرامش ناداشته‌ی آنان را، بیهوده و بیشتر، بر هم نزنی.
۶-محبت بستگان را پاس داری
۷-تنها جان نیست که خطر می‌کنی نام را نیز
۸-گمان ندارم، گاه و جای دیگر چنین غنای تجربه‌ای بدیت آید.
۹-بی هیچ کوششی برای پروراندن همه جانبه
۱۰-سنگینی بار امانت
۱۱-مغاک بین این دو قطب ژرفتر می‌شود که…
تمرین پنجم:
چند توصیه کاربردی برای آسانتر شدن زندگی:
آن‌گاه که انسان آفریده شد، از بین تمام مخلوقات خدا، تنها او بود که ” سنگینی بار امانت” را به دوش گرفت.
انسان موجودی اجتماعی، که نیاز به معاشرت، همراهی و همدلی دارد. دوستی با دیگران اعم از آشنایان و اقوام برایش بسیار ضروری است.
” بی هیچ کوششی برای پروراندن همه جانبه”ی حرف‌ها و حدیث‌ها؛
بیندیش با وجود کوتاهی زندگی و بی ارزش بودن حرفهای دیگران؛
نباید این مسائل جزئی را ” با منقاش بیرون بکشی”.
نگذار حرفهای بی پایه و اساس، باعث ایجاد فاصله‌ها و همین‌طور تَرَک خوردن پل‌های پشت سرت شوند؛ آن‌وقت:
” پل‌های پر تَرَک ارتباط، جا به جا شکسته” می‌شود.
حتی اگر عرصه بر تو تنگ شد و احساس کردی که در جدال با زندگی بازنده هستی، باز هم گذشت و بخشش را چاشنی زندگی خود قرار ده؛
از حواس پنجگانه‌ات کمک بگیر، آن‌ها تو را یاری می‌کنند تا بتوانی “زاویه‌های ذهن و دلت را باز کنی” و
” اگر چه زندگی را به هیچ انگاری”، اما باز هم نمی‌توانی ارتباط با دیگران را نادیده بگیری.
باید که پر از عشق و محبت باشی و ” محبت بستگان را پاس بداری”.
حالیا زندگی آسان نیست و هر کسی به نوعی در کمند دنیا اسیر است، پس دیگران را درک کن و سعی کن، ” آرامش ناداشته‌ی آنان را بیهوده و بیشتر بر هم نزنی”.
وقتی در چنگ خشم و غضب گرفتار می‌شوی، مراقب باش کلامی نگویی که عقل و احساس را زیر سوال ببری؛
زیرا عقل و احساس، دو قطب وجود تو هستند و با نادانی و خشم، ” مغاک بین این دو قطب ژرفتر می‌شود”.
ای انسان در جامعه و بین مردم حضور داشته باش، با آن‌ها مراوده کن، آبرو و حیثیت خود را حفظ کن، زیرا ” تنها برای جان نیست که خطر می‌کنی، نام را نیز”.
با این حال:
” گمان ندارم، گاه و در جای دیگر چنین غنای تجربه‌ای به دست آید” مگر در ارتباطات اجتماعی.
