امروز صبح سرحال و شاداب بیدارشدم و بعد از کارهای معمول هر روز به نوشتن روزانه پرداختم.
صفحات صبحگاهی و عبارات تاکیدی روزانه‌ام را نوشتم و مراقبه‌ی صبحگاهی را با لذتی خاص انجام دادم.
پسرم ساعت ۴ بعد از ظهر امتحان علوم داشت و طبق معمول مشغول پرسش و پاسخ شدیم.
کرونا و امتحانات مجازی دردسر بزرگی برای والدین فراهم کرده است.
دائم به توصیه‌ی مدرسه باید کنار بچه‌ها باشیم و آن‌ها را همراهی کنیم.
برای درس سخت و پر حجمی مثل علوم، زمان کمی در نظر گرفته بودند، در نتیجه بچه‌ها با استرس سوالها را جواب داده و به ضیق وقت برخوردند و بعضی از سوالات بدون جواب باقی ماند.
ساعت پنج با هانیه حسن‌زاده از بچه‌های فعالان پرکاری، کلاس فن بیان و گویندگی داشتیم.
تمرین امروز خیلی جالب بود. هانیه جان چالشی گذاشت که من همیشه در گروه‌های مختلف از انجام آن سَر باز می‌زدم و در واقع جسارت انجام دادن آن را نداشتم.
چالش ما، صحبت در مورد موضوعی دل‌خواه بود که باید در ۱۰ ویسِ ۱ دقیقه‌ای به گروه می‌فرستادیم.
این چالش خیلی ناگهانی بود ولی چون در عمل انجام شده قرار گرفته بودم، آن را انجام دادم و چقدر حس خوبی دریافت کردم.
این تمرین ده دقیقه‌ای مطالبی را برایم مرور کرد که قبلا شنیده بودم و برایم ثابت شد.
//از این موضوع ترسم ریخت و خودم را بیشتر باور کردم.
//متوجه شدم که فن بیان فقط داشتن صدای خوب، لحن خوب و رعایت کردن یک سری قوانین نیست بلکه باید حرفی برای گفتن داشته باشم. در واقع باید به کلامم مسلط باشم.
//در نتیجه باید مطالعه‌‌ی فراوان داشت تا دایره‌ی واژگان افزایش یابد، مترادف‌ها و متضادها را بلد بود تا میان صحبت کلمه کم نیاورم و اگر این اتفاق افتاد و در جا زدم، بتوانم از مترادفش استفاده کنم.
//ضبط فایل صوتی و صحبت کردن در مورد مسائل مختلف.
//همانطور که هر چه بیشتر بنویسیم، قلممان قویتر می‌شود. هر چقدر هم صحبت کنیم، کلاممان قوی می‌شود البته نه هر صحبتی.
//آزادنویسی هم در تسلط کلامی بسیار موثر است.
// در ضمن هر چه بیشتر بنویسیم فاصله‌ی بین مغز و دست کمتر می‌شود و قدرت بیانمان قویتر.
امروز وقتی بعد از کلاس با یکی از دوستان صحبت می‌کردم به این نتیجه رسیدم که اگر از بداهه گویی‌ام راضی نیستم چون مطالعاتم بسیار پراکنده‌ست.
باید مطالعه‌ام هدفمند باشد تا اطلاعات فراوانی کسب کنم
در نتیجه اعتماد به نفسم افزایش می‌یابد و بداهه‌گویی‌ام تقویت پیدا می‌کند.
ادامه دارد.
