آن‌‌که می‌تواند، انجام می‌دهد. آن‌که نمی‌تواند، انتقاد می‌کند.

هنرجویی، تصویری رسم کرده بود،
نزد استادش برد تا ایرادهایش را بگیرد و به اصطلاح آن را نقد کند.

استاد به او گفت : نقاشی‌ات را به میدان شهر ببر و زیر آن بنویس، اگر ایرادی دارد بگویید.

وقتی اخر شب به میدان شهر رفت، در کمال تعجب دید، که مردم تا توانسته‌اند انتقاد کرده‌اند.

هنرجو با ناراحتی به نزد استاد رفت و ماجرا را شرح داد.

استاد به او گفت : فردا نقاشی‌ات را به میدان شهر ببر و زیر آن بنویس هر کسی بتواند این نقاشی‌ را اصلاح کند و برای زیباتر شدن آن کاری انجام بدهد، بسیار خوشحال می شوم.

وقتی شب به سراغ نقاشی‌اش رفت دید هیچ چیزی نوشته نشده و هیچ اصلاحی صورت نگرفته است.

واقعیت این است که مهارت بیشتر مردم؛ انتقاد از هنر دیگران است.

انسان توانمند بدون هیچ ادعا و در نهایت خضوع، هر کاری از دستش بر آید، برای دیگران انجام می‌دهد؛

ولی بسیارند کسانی که نه تنها از عهده‌ی انجام هیچ کاری بر‌نمی‌آیند، بلکه در انتقاد کردن خبره‌ی عالمند و با ایرادهای نابجا باعث دلسردی دیگران هم می‌شوند.

انسانی که سلامت روح و روان دارد، بیشتر مشوق است تا منتقد.

کرم کن چنان کت برآید ز دست
جهان‌بان درِ خیر بر کس نبست