شش رکن مهم عزت نفس عبارتند از:
۴- قاطعیت و ابراز وجود
۵- زندگی هدفمند
۶- انسجام و یکپارچگی
ابراز وجود چهارمین رکن عزت نفس است.
ابراز وجود کردن یعنی احترام گذاشتن به خواسته‌ها، نیازها و ارزش‌های خود.
نخستین قدم ابراز وجود کردن، داشتن آگاهی است. باید خوب ببینیم، بیندیشیم، آگاهی کسب کنیم تا بتوانیم خود ابرازی داشته باشیم.
سوال پرسیدن، نشانه‌ای از ابراز وجود کردن است.
ابراز وجود کردن باید آگاهانه باشد. مخالفت‌های بی‌جا، طغیان و سرکشی را نباید با ابراز وجود اشتباه گرفت.
ابراز وجود کردن با اندیشیدن آغاز می‌شود. بیندیشی، انتخاب کنی، تصمیم بگیری و قدم برداری.
داشتن آرزو و یا ارزش‌ها، زمانی نشان دهنده‌ی ابراز وجود است که برای آن‌ها کاری انجام دهید.
ما باید باور داشته باشیم که حق زندگی کردن داریم. حق داریم طبق خواسته‌های خود زندگی کنیم پس باید مسئولیت زندگی خود را بپذیریم و از پدر ، مادر، برادر، خواهر وووو انتظار هیچگونه حمایتی نداشته باشیم چون آن‌ها هم می‌خواهند طبق خواسته‌های خود زندگی کنند و دقیقا مشکل همینجاست چون نمی‌توانیم مسئولیت زندگی خود را تمام و کمال بپذیریم، تسلیم می‌شویم و عزت نفس‌مان خدشه‌دار می‌شود.
وقتی آگاهی کسب کردیم و برای خود دارای نظر و عقیده شدیم باید بتوانیم روی حرف و نظر خود بایستیم و برای خود و ارزشهایمان، احترام قائل شویم. شاید در قدیم این طرز برخورد را خودخواهی می‌دانستند ولی این طور نیست.
و در نهایت ابراز وجود کردن یعنی استقبال از چالش‌های زندگی و بالا بردن توانایی خود برای مقابله با آن‌ها.
وقتی به دیوار محکمی برمی‌خوریم باید بتوانیم با مداومت و مقاومت آن دیوار را از مقابل خود برداریم.
ابراز وجود کردن یعنی آستین‌ها را بالا زدن و دست به کار شدن.
چرا ابراز وجود ترسناک است؟
اگر هر فردی بتواند استقلال فردی داشته باشد و در روابط خود با دیگران هم موفق عمل کند از خود ابرازی نمی‌ترسد.
ولی زمانی که رشد فردی و استقلال نداشته باشیم،از ابراز وجود می‌ترسیم. فکر می‌کنیم اگر ابراز وجود کنیم با مخالفت رو به رو می‌شویم، تنها و بی یار و یاور می‌مانیم و طرد می‌شویم. بنابراین تصمیم می‌گیریم که همرنگ جماعت شویم و بی خیال عزت نفس.
با تمام این حرف‌ها اکثر ما در زندگی به دلائل مختلف سکوت می‌کنیم، تسلیم می‌شویم و احساسات خود را بیان نمی‌کنیم.
گاهی طوری رفتار می‌کنیم که انگار حق زندگی نداریم. از فضایی که در خانه اشغال کرده‌ایم، ناراحتیم. از این که بلند حرف بزنیم و کسی صدایمان را بشنود معذبیم.
وقتی حرف نمی‌زنیم، و خواسته‌ی خود را بیان نمی‌کنیم، از حق خود و ارزش‌های مان دفاع نمی‌کنیم، عزتمان را زیر پا گذاشته‌ایم و این تقصیر کسی نیست جز خودمان.
این تسلیم شدن ها و سکوت کردن‌ها هیچ کمکی به ما نمی‌کند فقط مواجه‌ای را که باید اتفاق بیفتد به تعویق می‌اندازد.
و در آخر ابراز وجود نیاز به شجاعت دارد و ابراز وجود، زمانی به افزایش عزت نفس کمک می‌کند که انجام آن به سادگی میسر نیست.
بسیار عالی 🙏👌
ممنونم که مطالعه کردی❤️